Auto's en K'nex had ik niet, maar ik had wel bergen barbies, poppen, make-up en friemeltjes zoals kralen en glitters.
Ik las wel heel veel boeken, minstens vijf per week, maar als ik jarig was, of als het sinterklaas was, dan vroeg ik geen boeken maar barbies, poppen, kralen en ga zo maar door.
Aan de ene kant als ik er nu over na denk, is dat niet zo goed.
Nu ik zelf 3 dagen in de week werk met kinderen (stage) en zie hoe goed het is dat meisjes ook met auto's spelen en jongens met poppen, denk ik jaa..dat had ik eigenlijk ook moeten doen.
Begrijp mij niet verkeerd, ik neem mijn mama niks kwalijk hoor, voor hun was dat vroeger normaal, voor veel buitenlanders is dat normaal.
Meisjes horen met meisjes spullen te spelen en jongens met jongens spullen.
Het gaat soms zo ver, dat zelfs een jongetje op mijn stage, een roze stift uit de hand rukte van een ander jongetje en zei: 'je bent toch geen meisje?'.
En hij is nog maar 3 jaar oud.
Mijn mening is dat jongens en meisjes met alles moeten spelen en ook met elkaar moeten spelen, zo merk je later op de basisschool dat die jongens en meiden minder onderscheid maken in met wie zij gaan spelen.
Ik zeg niet dat jongens en meisjes dan altijd goed met elkaar samen spelen, want dat kan niet.
Er is altijd een fase in het leven van jongens en meisjes dat ze elkaar pesten wanneer ze elkaar leuk vinden en elkaar niet meer zien staan.
Ik wilde/durfde vroeger niet te spelen bij jongens thuis.
Want ja, je speelt toch niet met jongens?, maar mijn Nederlandse vriendinnen wel.
Je creeërt op deze manier alleen een rare taboe om meisjes en jongens die met elkaar spelen omdat ze automatisch dan 'verliefd' zijn.
Maar al met al, als ik nu terug kijk naar mijn jeugd met barbies , dan ben ik daar tevreden mee.
Ik kon uren spelen met die poppen.
Aankleden, uitkleden, mode show, verliefd op Ken en ga zo maar door.
En trouwens,
Ik ben altijd een meisjes meisje gebleven.
Liefs, NR
